MEDO ATRASADO

 Ainda me estou recuperando do susto que papei na pasada festa de Samaín cando ao chegar a clase atopei que os nenos de 4 anos desapareceran e nas súas mesas sentaban uns extraños personaxes. Menos mal que cando se botaron a rir comprobei que eran eles mesmos disfrazados para a festa. 
Uf, menos mal; o primeiro pensara que era outra gamberrada de Terri...

A cousa non quedou ahí porque ao longo da mañá seguimos a ver moita mais xente rara polos corredores e os patios...claro que agora ao ve-las fotos tódalas caras resúltannos familiares