Xa sabedes que o mércores pasado fomos de excursión ao centro de Saúde de Navia. Ainda que moitos de nós xa o coñeciamos houbo unha morea de novidades que descubrimos aos poucos coa axuda das nosas guías Ana, Lucía e Rosario. Velaiquí un pequeno resumo de todo o acontecido.
luns, 27 de abril de 2015
PADRIÑOS LECTORES
Como xa vos contamos no blogue de biblioteca o pasado martes aproveitamos un descansiños entre as chuvieiras para sair ao patio a ler, grandes e pequenos. Para moitos dos pequenos era a primeira experiencia, pero outros -que ainda lembraban como desfrutaron o ano pasado- agardaban que chegase o día con impaciencia. Por fin chegou e, moi animados, marcharon da man dos padriños e madriñas para ser agasallados cunha morea de contos lidos con entusiasmo polos maiores do cole.
As fotos están un pouco desordenadas, pero cun pouquiño de paciencia seguro que vos facedes unha idea de como sucederon os feitos...
As fotos están un pouco desordenadas, pero cun pouquiño de paciencia seguro que vos facedes unha idea de como sucederon os feitos...
xoves, 23 de abril de 2015
VAI DE OVOS
Dende que empezamos a traballar sobre os pingüins e dar voltas a como serán os seus ovos a clase non fai máis que se nos encher de ovos. Primeiro foron os oviños dos vermes de seda, e agora temos...UN OVO DE DINOSAURIO?. Os mais expertos xa teñen explicado que todo o que queda dos dinosaurios son fósiles, asi que este noso ovo non pode ser de verdade. Pero..., mentras vai abrindo pouquiño a pouco seguimos a soñar...
Hoxe o dinosaurio saiu de todo da súa casca; por fin! Ainda así, as opinións a pesar do que nos din os ollos son diversas...cousas de nenos!
Hoxe o dinosaurio saiu de todo da súa casca; por fin! Ainda así, as opinións a pesar do que nos din os ollos son diversas...cousas de nenos!
UNHA INVITACIÓN MOI ESPECIAL
A semana pasada os nenos de 3 anos recibimos unha invitación moi especial. Os nosos compañeiros de 4 anos e a súa profe Pilar propuxéronnos visitar a súa clase para ver os primeiros vermiños de seda que ían saindo dunha morea de ovos "mini"que tiñan.
Axiña aceptamos a súa invitación e alá fomos, lupa en man, a visitar os nosos veciños de 4 anos.
Axiña aceptamos a súa invitación e alá fomos, lupa en man, a visitar os nosos veciños de 4 anos.
VIVINDO A PRIMAVERA. AS CORES DA ESTACIÓN
O noso patio é un dos mellores espacios de aprendizaxe e cando vai bo tempo nada mellor que sair fora e xogar e investigar. Eso foi o que fixemos ao chegar das vacacións aproveitando que o tempo dábanos algún respiriño. Saimos a vivir a primavera, atopamos e recordamos unha chea de cousas e cando fomos de volta para clase xogamos coa plastilina a compoñer uns preciosos traballos cheos da cores da estación.
E que non só traballamos a luz vendo como foron mudando as lámpadas ao longo do tempo, senon tamén como a luz tingue de cor todo o noso entorno.
E que non só traballamos a luz vendo como foron mudando as lámpadas ao longo do tempo, senon tamén como a luz tingue de cor todo o noso entorno.
O VERMIÑO LECTOR
Tanto nos gusta ler na aula de 4 anos que ata os vermes se contaxian desa febre lectora. Como xa vos contarían os nenos e nenas, despois da Semana Santa chegaron á nosa aula os ovos que a finais de xuño puxeran as bolboretas dos vermes de seda que tiñamos en 3 anos. Chegaron silandeiros dende o seu retiro invernal e tan pechadiños estaban que alí semellaba non haber ninguén. Os primeiros días mirabamos curiosos coa lupa a ver se ía nacendo algún vermiño...e nada! Ata que de súpeto alguén berrou. -ei, ollade onde está!... e, sí! aí estaba un dos primeiros vermiños! Nunha folla de moreira que lle tiñamos preparada? Nooon! O primeiro que quería facer o vermiño antes de nada era ler un bó libro.!
mércores, 8 de abril de 2015
ARRANCAMOS O NOSO PROXECTO
Como ben sabedes, xa hai tempo que escomezamos o noso proxecto sobre O corpo humano que, por certo, tennos moi entusiasmados.
Se lembrades, todo comezou cando á volta das vacacións de nadal os Reis Magos agasalláronnos cun libriño sobre os 5 sentidos.
A partires de aí, todo foron preguntas, dúbidas, pescudas e gañas de saber mais e mais. Velaiqui un pequeno resumo de como botou a andar o proxecto, expondo primeiro as nosas ideas previas e como montamos os dous recantos ( un temático e outro de xogo) gracias a todo o material aportado polas familias.
Se lembrades, todo comezou cando á volta das vacacións de nadal os Reis Magos agasalláronnos cun libriño sobre os 5 sentidos.
A partires de aí, todo foron preguntas, dúbidas, pescudas e gañas de saber mais e mais. Velaiqui un pequeno resumo de como botou a andar o proxecto, expondo primeiro as nosas ideas previas e como montamos os dous recantos ( un temático e outro de xogo) gracias a todo o material aportado polas familias.
XA TEMOS 4 ANOS
Parabens a Lucía, Noa P, Clara, David, e Noa R que o pasado xoves 26 de Marzo celebraron o seu carto aniversario.
Aproveitamos esta xaneliña para agradecer ás familias destes cativos que colaboraron para que tivesemos unha merenda dificil de esquencer.
Aproveitamos esta xaneliña para agradecer ás familias destes cativos que colaboraron para que tivesemos unha merenda dificil de esquencer.
COELLIÑOS DE PASCUA
Á fin, desvelouse a sorpresa. Como poidestes comprobar os tubos de papel hixiénico eran para facer os nosos particulares coelliños de pascua. Botádelle unha ollada a súa feitura.
REMATAMOS O 2º TRIMESTRE EN TRES ANOS
Ainda que non o pareza xa rematou o 2º trimestre, que desta vez foi mais doce do cotián. O motivo podestelo atopar nas portadas dos nosos traballiños que se fixeron con xarope de chocolate, toda unha tentación.
sábado, 4 de abril de 2015
MAIS COUSAS DA PREHISTORIA
Xa contamos cando demos conta do traballo sobre prehistoria que ía ser dificil esquecernos dela. Non foi dificil, foi imposible!. Tódolos días seguiron chegando cousas ó noso recuncho a pesares de que -como xa vos contaremos nunha próxima entrada- tivemos novas dende Mesopotamia, Exipto, Roma e a Idade Media.
Todas esas novas tiveron que compartir espacio coas cousas da prehistoria que non deixaban de chamarnos a atención. Algúns viviron na fin de semana días prehistóricos ao aire libre que contaron na clase con entusiamo, outros foron ao parque arqueolóxico de Campo lameiro e trouxeron fotos para ver, outros trouxeron paus que cheiraban a vello e pedras prehistóricas e un dolmen para que o mirasemos, traxes prehistóricos, peles para abrigarnos, cornos diferentes, animais prehistóricos e tantas outras cousas...e no medio de todo un compañeiro novo que se incorporou á movida coma se levara todo o curso con nós.
Daquela foi imposible tamén rematar a viaxe á historia da luz e teremos que alongalo un pouco nas primeiras semanas do novo trimestre. A prehistoria seguirá aí tamén porque ninguén quixo levar as cousas do recuncho para casa.
Antes de marchar quixemos ter un día especial e xa que un de nós conseguiu a cera de abella que precisabamos para as lámpadas prehistóricas (e tiñamos as lámpadas feitas dende había tempo) decidimos prendelas e experimentar canta luz daban. Tamén collemos unhas conchas mariñas como fixeron os mesopotámicos.
Fixemos un fío de algodón (fibra vexetal) que servise de mecha enrollándoo nas mans, envolvémolo cun pouco de cera de abella (ao final comprobamos que lle puxeramos moi pouca) e baixamos as persianas antes de prende-las lámpadas cun encendedor pouco prehistórico. Encantounos a experiencia e ademais comprobamos que nas covas non se miraba nadiña porque a luz era moi feble...non entendemos como foron quen de pintar esas pinturas case ás escuras.! Tamén nos chamou a atención o cheiro que quedou na clase e que tardou ben tempo en marchar. Mesmiño así había cheirar nas covas dos homo sapiens.! As lámpadas tamén quedaron na clase porque non quixemos levalas na mochila e que chegasen rotas á casa...haberá que pensar como transportalas!. Para rematar alguen dixo que non podíamos comer a merenda se non cazabamos primeiro un mamut e...claro meu dito meu feito! collemos a lanza que nos trouxera unha compi e veña,.. a cazar.!
Todas esas novas tiveron que compartir espacio coas cousas da prehistoria que non deixaban de chamarnos a atención. Algúns viviron na fin de semana días prehistóricos ao aire libre que contaron na clase con entusiamo, outros foron ao parque arqueolóxico de Campo lameiro e trouxeron fotos para ver, outros trouxeron paus que cheiraban a vello e pedras prehistóricas e un dolmen para que o mirasemos, traxes prehistóricos, peles para abrigarnos, cornos diferentes, animais prehistóricos e tantas outras cousas...e no medio de todo un compañeiro novo que se incorporou á movida coma se levara todo o curso con nós.
Daquela foi imposible tamén rematar a viaxe á historia da luz e teremos que alongalo un pouco nas primeiras semanas do novo trimestre. A prehistoria seguirá aí tamén porque ninguén quixo levar as cousas do recuncho para casa.
Antes de marchar quixemos ter un día especial e xa que un de nós conseguiu a cera de abella que precisabamos para as lámpadas prehistóricas (e tiñamos as lámpadas feitas dende había tempo) decidimos prendelas e experimentar canta luz daban. Tamén collemos unhas conchas mariñas como fixeron os mesopotámicos.
Fixemos un fío de algodón (fibra vexetal) que servise de mecha enrollándoo nas mans, envolvémolo cun pouco de cera de abella (ao final comprobamos que lle puxeramos moi pouca) e baixamos as persianas antes de prende-las lámpadas cun encendedor pouco prehistórico. Encantounos a experiencia e ademais comprobamos que nas covas non se miraba nadiña porque a luz era moi feble...non entendemos como foron quen de pintar esas pinturas case ás escuras.! Tamén nos chamou a atención o cheiro que quedou na clase e que tardou ben tempo en marchar. Mesmiño así había cheirar nas covas dos homo sapiens.! As lámpadas tamén quedaron na clase porque non quixemos levalas na mochila e que chegasen rotas á casa...haberá que pensar como transportalas!. Para rematar alguen dixo que non podíamos comer a merenda se non cazabamos primeiro un mamut e...claro meu dito meu feito! collemos a lanza que nos trouxera unha compi e veña,.. a cazar.!
EXPERIMENTAMOS CO PESO NO SEGUNDO TRIMESTRE
Entre as moitas experiencias matemáticas que fixemos no segundo trimestre houbemos de facerlle un oco ás experiencias de "peso". Pasamos horas a falar de mamuts e de que nós podemos con todo porque temos moita forza! Fíxose necesario que experimentasemos que o peso non é unha cuestión de forza individual e que podemos medilo dun xeito claro para todos. Ainda así despois de sopesar, experimentar sensorialmente o peso e medir e comparar coa balanza, algúns non se apearon do seu empeño... - Sí, pesa moito, Pilar, pero a min non me pesa nada!
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)