Un enorme berro de tantos nervios que tiñamos recibiu a nova de que Melchor xa estaba sentado naquel trono que cada pouco mirabamos de esguello e que ata había uns minutiños estaba baleiro. Daquela fixemos unha longa fila e empezamos a darlle ás nosas cartas. Foi estupendo. Melchor preguntounos de un en un como nos tiñamos portado e... algún foi quen de contarlle unha mentiriña! (menos mal que as profes estaban atentas!). Tamén nos fixo lembrarlle o que pedíamos como agasallo por se houber algunha dúbida e deixou que nos fixesemos unha foto no seu colo. Bueno, iso os pequenos;os de 5 anos seica pesan xa moito e son tan maiores!
Aquí vos deixamos as fotos para que olledes as nosas cariñas.
Esas cariñas o din todo... ^_^
ResponderEliminar